ویژگی هائی که ممکن است کودک مبتلا به اوتیسم را متمایز کند عبارتند از:
-
فقدان لبخند اجتماعی، فقدان تظاهرات چهره ای مناسب،فقر توجه،تعامل اجتماعی آسیب دیده
-
نادیده گرفتن افراد،تنهائی را تجیح دادن،فقدان تماس چشمی،فقدان رفتارهای مناسب،فقدان بیان احساسات،کمتر نگاه کردن به دیگران،کمتر اشاره کردن،کمتر نشان دادن هدف در سال دوم زندگی.
نشانه های هشداری احتمال اختلال طیفی اوتیسمی:
در سال اول زندگی هیچ وجه تمایزی وجود ندارد اما بهتر است مورد توجه قرار بگیرد تا استنباط شود.
بین سنین دو و سه سالگی بهتر است *** ارجاعی به فعالیت واداشته شود.
1.
ارتباط
آسیب زبانی به خصوص فهم.،معمولا" کاربرد زبان، فقر پاسخ به صداکردن آنها،ارتباط غیر کلامی ناقص-برای مثال فقدان اشاره و اشکال در دنبال کردن اشارات و شکست در لبخند اجتماعی برای سهیم شدن در لذت و پاسخ به لبخند دیگران.
شاخصهای مسلم ارتجاعی
-
هیچ نوع سخن بیهوده،اشارات و تظاهرات چهره ای در 12ماهگی نیست
-
هیچ واژه ای در 18ماهگی دیده نمیشود
-
واژه یا عبارت خود انگیخته ( بدون بازتاب )نیست
-
شکست در مهارت های زبانی و اجتماعی در هر سنی
2.
آسیبهای اجتماعی
محدودیت و فقدان تقلید اعمال(بطور مثال دست زدن)، فقدان نشان دادن اسباب بازیها و اشیاء دیگر، فقدان علاقه به بچه های دیگر یا نزدیک شدن و مواجهه عجیب و غیر ممعمول به بچه های دیگر. شناخت و پاسخدهی حداقل به افراد دیگر.خوشبختی یا بدبختی(محنت)،تنوع بازی تخیلی یا تقلیدی محدود،( که با بازیهای تخیلی دیگران در اشتراک نیست)در دنیای او(کودک)،شکست خوردن در شروع بازیهای ساده با دیگران یا شرکت در بازیهای اجتماعی،ترجیح بازی و فعالیتها انفرادی،ارتباط غیرمعمول با بزرگسالان(خیلی صمیمی یا بی توجهی زیاد)
3.
آسیب علائق،فعالیتها و دیگر رفتارها
حساسیت بیش از اندازه به تماس و صدا،اطوار قالبی حرکتی، گاز گرفتن،زدن یا خشونت با دوستان، مخالفت با بزرگترها،علاقه زیاد به یکنواختی و ناتوانی در تطبیق با تغییر خصوصآ" در ***،بازیهای تکراری با اسباب بازی( برای مثال،***)، خاموش و روشن کردن لامپ و بی ادبی کردن و بی احترامی