Οι καταθλιπτικοί ασθενείς αισθάνονται ανήμποροι, έχουν το αίσθημα της υποτίμησης του εαυτού τους, διακατέχονται από ιδέες ενοχής. Πιστεύουν ότι ο κόσμος γύρω τους αποτελεί μια απέραντη δοκιμασία γι' αυτούς, είναι ανυπόφορος, αποπνικτικός, πως δεν υπάρχει ούτε βοήθεια, ούτε ελπίδα. Δεδομένης αυτής της πεποίθησης, η αυτοκτονία δυστυχώς μπορεί να φαντάζει ως ο μόνος δυνατός τρόπος για να ξεφύγουν από την επώδυνη γι' αυτούς πραγματικότητα, δηλαδή προσβλέπουν στον θάνατο για να λυτρωθούν από τα δεινά τους. Όταν μάλιστα ο καταθλιπτικός ασθενής πάρει μια τέτοια απόφαση, το συναίσθημα απελπισίας μερικές φορές μπορεί να εξαφανιστεί, πράγμα που εξηγεί την ευδιαθεσία την οποία φαίνεται να βιώνουν μερικοί καταθλιπτικοί μετά την απόφασή τους να αυτοκτονήσουν.

Πάντως ο βαθμός της απελπισίας και της παραίτησης από τη ζωή, η άρνηση κάθε προσπάθειας ή προοπτικής για μελλοντική βελτίωση και ο ιδεασμός αυτομομφής και ενοχής, οδηγούν συχνά στην απόφαση της αυτοκτονίας.