1. Εάν κάποιος χαρακτηρίζεται από αγχώδη προσωπικότητα, συνηθίζει να αισθάνεται αγχωμένος και έχει βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις οτι δεν είναι καλός σε κοινωνικές καταστάσεις.

2. Η αποφυγή κοινωνικών καταστάσεων εμποδίζει το άτομο να τις συνηθίσει. Αυτό τον αποτρέπει από το να αντιληφθεί οτι στην πραγματικότητα μπορεί να τα βγάλει πέρα και τον κάνει να μην αισθάνεται καλά. Εάν μια κατάσταση αποφεύγεται, γίνεται πιο δύσκολη την επόμενη φορά που ο πάσχων θα προσπαθήσει και θα βρεθεί σ' αυτήν. Μερικές φορές οι άνθρωποι υιοθετούν "ασφαλείς συμπεριφορές" που δεν τους επιτρέπουν να μάθουν (μέσα από την πράξη)οτι μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Για παράδειγμα, μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να είναι το να συνοδεύονται πάντα από ένα φίλο.

3. Το άτομο που πάσχει από κοινωνικό άγχος συχνά έχει στο μυαλό του μια άσχημη εικόνα για το πως τον βλέπουν οι άλλοι. Όταν συναναστρέφεται με άλλους, το άγχος τείνει να εστιάζεται περισσότεροστον εαυτό του . Σκέφτεται αυτή την εικόνα, αισθάνεται αγχωμένος και πιστεύει ότι φαίνεται τρομερός στους υπόλοιπους. Συχνά προσπαθεί να δει πως οι άλλοι αντιδρούν απέναντί του. Κάνει αρνητικές υποθέσεις σχετικά με το τι οι άλλοι σκέφτονται και κατά συνέπεια ποτέ δεν αμφισβητεί την αρνητική, δυσάρεστη εικόνα που έχει για τον εαυτό του.

4. Κάποιες φορές αναπτύσσεται αυτό που αποκαλείται "Φόβος του φόβου" με αποτέλεσμα ο πάσχων να προβλέπει οτι θα αγχωθεί όταν βρεθεί σε συγκεκριμένες καταστάσεις και να αναμένει συγκεκριμένα συμπτώματα, "Ξέρω οτι θα γίνω κατακόκκινος όταν θα μιλήσω", "Δεν θα μπορέσω να αρθρώσω λέξη", ή "Τι θα γίνει αν οι άλλοι παρατηρήσουν τα χέρια μου να τρέμουν;"

Αυτές οι σκέψεις αυξάνουν το άγχος πριν ακόμα το άτομο βρεθεί στη φοβογόνο κατάσταση.