Gunborg Palme rozwinęła metodę dla pacjentów z zaburzeniami jedzenia na postawie prac Hildy Bruch, Fredericka Perls i Sheldon Litt. Podstawą tej metody są własne myśli pacjenta, uczucia, potrzeby i doświadczenia, a nie interpretacje terapeuty. Pacjenta zadaniem jest koncentracja nad swoim wewnętrznym, osobistym miejscu gdzie usytuowane są jego uczucia. Gdy pacjent poinformuje terapeutę o swoich uczuciach jakie doznał, proszony jest o koncentrację na nich i kontakt z nimi. Z taką powiększoną świadomością swoich wewnętrznych procesów pacjent ma narzędzie za pomocą którego, może kontrolować odżywianie się, uczucia i swoje życie.

Po terapi, pacjent jest odpowiedzialny za swoje działanie i może świadomie dokonać wyboru np.przestać przejadać się kiedy czuje się najedzony, bez zrzucania winy na innych. Terapeuta pomaga pacjentowi w konstruktywnym podejściu do doświadczeń a także we wskazaniu innych alternatywnych rozwiązań. Pacjenci nie nagradzają się jedzeniem z powodu nieszczęśliwego dzieciństwa. Powodem są uczucia i fizyczne wrażenia, w których zapanował niewytłumaczlny chaos.

Przed terapią brakowało im narzędzi do przeprowadzenia introspekcji. Po terapi, pacjent akceptuje uczucie napięcia i nie potrzebuje nagradzać się jedzeniem lub głodzić się dla uniknięcia swoich uczuć. Napięcie jest naturalną częścią dopasowania każdego człowieka do życia. Napięcia nie da się zjeść, za pomocą praktyki może być wytłumaczone i zrozumiane. Zawiera informację która jest ważna w dalszym rozwoju każdej jednostki. Osoby z zaburzeniami jedzenia próbują bezsilnie unikać uczucia lęku i używają jedzenie lub głodowanie jak koło ratunkowe. Są to dla nich szybkie i efektywne leki uspokajające, które niestety dają niechciane efekty uboczne.

Różne sposoby leczenie zaburzeń jedzenia