در جوانی، از طریق دیگر افراد یاد می گیرید که احساس یاری را بشناسید.اگر افراد از محیط کمک خوبی دریافت نکنند، در درک دنیای درونی خود سردرگم میشوید.

رواندرمانگران به بیماران می آموزند که از راه خودنگری شروع به شنیدن و تحقیق در مورد احساسات و خواسته هایشان کنند.آنان بطور فزاینده ای با خود صمیمی و صادق می شوند اما در تطابق با محیط اطراف ممکن است دچار دردسر بیافتند.

با درگیرشدن با احساسات و اضطراب، ممکن است اضطرابتان موقتا" افزایش یابد اما بعد از آن به آرامش و سکون بیشتری خواهید یافت.

اگر به سراغ درمانگر نرفتید بکوشید تا احساسات خود را از طرق زیر شناسائی کنید:

1. وقتی از نظر فیزیکی احساس خوبی نداریدبدنبال فرصت باشید
2. در اتاقی ساکت چشمتان را ببندید و دراز بکشید.
3. احتمالا" احساس ناخوشایندی می گیرید.
4. این احساسات ناخوشایند ممکن است تقریبا" غیرقابل تحمل شوند با وجود این بر احساسات حقیقتان متمرکز شوید.
5. نگرانی،نفرت،خجالت،خشم و غم مثالهائی از احساسات سرکوب شده اند.
6. ناخوشاندی خطر را احساس می کنند اما در حقیقت شما از احساسات سرکوب شده ای که خطرناکند آگاه نیستید.
7. اجازه بدهید احساسات ناخوشایندی گسترش یابند و شدیدا" با آن در تقابل باشید. به خود اجازه دهید تا این احساسات با حرکات و اصوات بیان شوند.
8. ظرف مدت 15دقیقهاحساس ناخوشایندی احتمالا" ناپدید شده و شما خواهید توانست شیوه حل مسائل خود را بیاموزید.