1. Υπερβολή: Συχνά τα άτομα που αντιμετωπίζουν άγχος μεγαλοποιούν την απειλή που βιώνουν, ακόμη και στην περίπτωση που δεν υπάρχουν ενδείξεις που την υποστηρίζουν. Σχετικό παράδειγμα αποτελεί ο έντονος φόβος μιας γυναίκας, ότι είναι πολύ μεγάλη πια για να ελκύει τον σύζυγό της και ότι εκείνος θα την εγκαταλείψει. Όταν ένιωθε άγχος, συνήθιζε να παρατηρεί κάθε νέα ρυτίδα που εμφανιζόταν στο πρόσωπο και στο λαιμό της και κάθε άσπρη τρίχα στα μαλλιά της, καθώς και να συγκρίνει τον εαυτό της με νεότερες γυναίκες, τοποθετώντας τον σε μειονεκτική θέση. Αδυνατούσε να αναγνωρίσει την αξία της και έδειχνε να υποτιμά την αγάπη και την αφοσίωση του συζύγου της. Μάλιστα δεν της περνούσε από το νου, ότι τα σημάδια του χρόνου βάραιναν και εκείνον.

2. Καταστροφολογία: Στην περίπτωση ενός επικείμενου κινδύνου ή μιας δυσκολίας, τα άτομα που βιώνουν έντονο άγχος συνήθως θεωρούν ότι η απειλητική κατάσταση θα οδηγήσει σε καταστροφή. Για παράδειγμα, ένας αγχώδης άνδρας, ο οποίος επρόκειτο να υποβληθεί σε μια απλή χειρουργική επέμβαση, φοβόταν ότι η επέμβαση αυτή θα του στοίχιζε τη σωματική του ακεραιότητα ή ακόμη και την ίδια του τη ζωή.

3. Υπεργενίκευση: Ένα μεμονωμένο αρνητικό βίωμα συχνά ερμηνεύεται ως επικρατών νόμος, ο οποίος ορίζει ολόκληρη την ύπαρξη του ατόμου: «Δεν πρόκειται ποτέ να κατακτήσω τους στόχους μου. Τι θα συμβεί αν δεν καταφέρω να πιάσω τη βάση;»

4. Παραγνώριση θετικών: Συχνά τα άτομα με έντονο άγχος παραβλέπουν την ικανότητά τους να αντεπεξέλθουν επιτυχώς σε μια δύσκολη κατάσταση, ξεχνούν τα θετικά βιώματα του παρελθόντος (πχ. την επιτυχία σε κάποιους τομείς) και προσδοκούν για το μέλλον μονάχα ανυπέρβλητες δυσκολίες και βάσανα. Μια αγχώδης φοιτήτρια, για παράδειγμα, ξεχνά επιλεκτικά την υψηλή βαθμολογία που πέτυχε σε προηγούμενες εξεταστικές περιόδους και παραβλέπει το γεγονός ότι η χαμηλή βαθμολογία σε ένα μάθημα δεν αποτελεί ένδειξη για μια αποτυχημένη επαγγελματική πορεία.