طبق نظریه زیگموند فروید، افراد دارای آرزوها، احساسات و تمایلات ناخودآگاهی هستند که سرکوب شده اند و بطور عمدی (آگاهانه) از آن مطلع نیستند و یا در زمان حال تمایلی به اندیشیدن به آن ندارند.هرچند، افراد گاهی دچار اشتباه می شوند که " اشتباه فرویدی" خوانده می شود که افکار ناخودآگاه آنانرا آشکار می سازد. در مقیاس گسترده تری " اشتباه فرویدی" به اشتباهاتی در سخن گفتن اشاره دارد که افکار و احساسات فرد را ( که تمایلی به ابراز آن ندارد) آشکار می سازد.

مثال 1.مردی همسرش را با نام معشوقه اش صدا میزند.

مثال 2.دانش آموزی

مثال 3. فرد همسرش را "مامان" می خواند چون ناخودآگاه فکر می کند همسرش شبیه مادرش است.

مثال 4.شخص فردی با بینی بزرگ را به میهمانی شام دعوت می کند و به خاطر می سپارد که هیچ چیزی که از هر چیزی که به نوعی به بینی ربط داشته باشد اجتناب کند.هنگام شام به جای اینکه بگوید "نمک بده" سهوا" میگه دماغ بده".

طبق پژوهش بعمل آمده توسط دکتر جیمز ریزون از دانشگاه منچستر انگلیس ، افراد در طول هفته دو تا سه بار اشتباهات اینچنینی می کنند.

مشخص شد داوطلبان مرد مانیکه آزمون گیرنده آنها یک زن زیبا بود بیشتر دچار اشتباهات کلامی مربوط به جنسی میشدند.

توجه:همه اشتباهات فرویدی نیستند و تفسیر همه اشتباهات به اشتباهات فرویدی توصیه نمی شود.