Σύμφωνα με το γλωσσάριο του παγκόσμιου οργανισμού υγείας, η παιδική σιχοφρένεια αποτελεί μια από τις ομάδες ψυχώσεων της παιδικής ηλικίας στις οποίες υπάρχει μια βασική διαταραχή της προσωπικότητας και χαρακτηριστική διαταραχή της σκέψης. Επίσης υπάρχει συχνά μια αίσθηση οτι το άτομο ελέγχεται από ξένες δυνάμεις, παραληρητικές ιδέες που μπορεί να είναι αλλόκοτες, διαταραχές στην αντίληψη, διαταραχή του συναισθήματος που είναι σε δυσαρμονία με την πραγματικότητα και μεγάλη απόσυρση του παιδιού στον εαυτό του.

Από μελέτες που έχουν γίνει τα συμπτώματα που παρατηρήθηκαν κυρίως και τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως διαγνωστικά κριτήρια είναι: ψευδαισθήσεις, στερεοτυπίες και μια τάση του παιδιού να απαντά μερικώς και όχι ολοκληρωμένα σε ερωτήσεις. Επίσης αναφέρονται διαταραχές του συναισθήματος (απροσφορότητα, επιπέδωση), διαταραχές σκέψης (ροή, περιεχόμενο), διαταραχές στη βούληση, ενορμήσεις, διαταραχές του θυμικού. Χαρακτηριστική είναι και η δυσκολία που παρατηρείται στην επαφή του παιδιού με την πραγματικότητα.