Αρχική | Αναζήτηση | Κατηγορίες | Συζήτηση | Ρωτήστε τον Ειδικό | Νέα | Είσοδος/Έξοδος | Η περιοχή μου |
Γρηγόρης Μιχάλης, Ψυχολόγος-Παιδαγωγός, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη Κοινωνική Ψυχιατρική - Παιδοψυχιατρική
Ερώτηση:
Ποιά είναι η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση της Ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής;
Απάντηση:
Στην συνέχεια κυκλοφόρησαν και άλλα παρόμοια φάρμακα που ήταν ακόμη πιό εκλεκτικά για την σεροτονίνη, γι' αυτό και ονομάστηκαν 'εκλεκτικοί αναστολείς της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης'. Τα φάρμακα αυτά στο εξωτερικό είναι γνωστά με την συντομογραφία SSRIs από τις λέξεις 'Selective Serotonin Reuptake Inhibitors'. Στην χώρα μας κυκλοφορούν τα εξής: Η φλουοξετίνη με το εμπορικό όνομα 'LADOSE', η παροξετίνη με το εμπορικό όνομα 'SEROXAT', η φλουβοξαμίνη με το εμπορικό όνομα 'DUMYROX', και η σερτραλίνη με το εμπορικό όνομα 'SEROPRAM'.
Μεγάλες μελέτες έδειξαν ότι περισσότεροι από το 75% των ασθενών με ΙΨΔ μπορούν να βοηθηθούν από τα φάρμακα αυτά τουλάχιστον σε αρκετό βαθμό, και 50% των ασθενών μπορούν να βοηθηθούν πάρα πολύ. Τα φάρμακα αυτά μειώνουν την ένταση τόσο των ιδεοληψιών όσο και των ψυχαναγκασμών. Η βελτίωση των συμπτωμάτων δεν φαίνεται συνήθως αμέσως αλλά μπορεί να πάρει ένα μήνα ή και περισσότερο. Εάν κάποιος ασθενής δεν απαντήσει καλά σε ένα από αυτά τα φάρμακα ή εμφανίσει μη αποδεκτές παρενέργειες, μπορεί να ωφεληθεί από άλλο φάρμακο αυτής της κατηγορίας. Μελέτες επίσης διεξάγονται για ασθενείς που εμφανίζουν μικρή μόνο ανταπόκριση, με σκοπό την προσθήκη στο βασικό φάρμακο και άλλων φαρμάκων που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την δράση του.
Να σημειωθεί ότι τα φάρμακα αυτά χρησιμοποιούνται επίσης και για την θεραπεία της κατάθλιψης. Ωστόσο υπάρχουν πολύ περισσότερα αντικαταθλιπτικά τα οποία δεν λειτουργούν στην ΙΨΔ. Επίσης τα φάρμακα αυτά εμφανίζουν ειδικό αποτέλεσμα έναντι των συμπτώμάτων της ΙΨΔ, δεν θεραπεύουν δηλαδή απλώς την κατάθλιψη που μερικές φορές συνοδεύει την ΙΨΔ.
Τα φάρμακα, λοιπόν, προσφέρουν σημαντική βοήθεια στον έλεγχο των συμπτωμάτων της ΙΨΔ. Πολύ συχνά όμως, εάν ο ασθενής τα διακόψει, μπορεί να συμβεί υποτροπή. Γι'αυτό τον λόγο, ακόμη και όταν τα συμπτώματα έχουν υφεθεί εντελώς, οι περισσότεροι ασθενείς έχουν ανάγκη των φαρμάκων για μεγάλο διάστημα, μερικοί ακόμη και δια βίου.